انیمه I want to eat your pancreas | نقد و بررسی + لینک دانلود

من می خواهم پانکراس شما را بخورم سومین فیلمیه که من بعد از دیدن فیلم های برادران لیلا و مردی به نام اتو دیدم و با این که انیمه I want to eat your pancreas اولین فیلم سینمایی انیمه ای بود که دیدم باید بگم واقعا بهم چسبید.

البته از اون جایی که I want to eat your pancreas یا همون من می خواهم پانکراس شما را بخورم اولین انیمه ای بود که تا حالا دیدم صدا و لهجه ی ژاپنی فیلم روی اعصابم بود. و بالعکس کندی و اروم اروم جلو رفتن فیلم با زیبایی بصری ای که نشون میداد خیلی خیلی واسم لذت بخش بود و باعث شد تصمیم بگیرم از این به بعد بیشتر انیمه ببینم و انیمه ببین هارو کمتر مسخره کنم و از اون مهم تر به انیمه ها نگم برنامه کودک:)

 

 

با دیدن I want to eat your pancreas یا همون من می خواهم پانکراس شما را بخورم متوجه شدم که نویسنده ها یا سازنده های انیمه خیلی خیلی بیشتر از نویسنده ها و کارگردان های آمریکایی و فیلم های هالیودی میتونن احساسات عمیق آدم هارو درک کنن و به تصویر بکشن.

سازندگان انیمه میدونن هر احساس چه مدلیه، میدونن هر احساس چه رویداد راه اندازی ای داره (منظورم اینه چی میشه که یه احساس فعال میشه)، میدونن هر احساس مربوط به چه باوریه و اینکه چقدر شدت احساسات مرتبطه با واقعی بودن اون احساس!

شاید هم به خاطر همینه که ما با دیدن چنین انیمه هایی عمیق ترین احساساتمون درگیر میشه و تا چند روز بهش فکر میکنیم و ذهنمون درگیر شخصیت هایی میشه که میدونیم خیالی و غیز واقعین.

پس اوهایو، من مهدی عباس زاده هستم و این اولین نقد و بررسی فیلم و سریال من در مورد اولین انیمه سینمایی ای که توی عمرم دیدم. (اوهایو رو از توی همین فیلم یاد گرفتم به معنی سلام 😂 ) اما قبل از هر چیز تریلر انیمه I want to eat your pancreas رو ببینین تا بریم سراغ صحبت و گفت و گو در مورد این انیمه:)

 

 

معرفی انیمه من می خواهم پانکراس شما را بخورم

داستان انیمه I want to eat your pancreas یا همون من می خواهم پانکراس شما را بخورم در مورد یک دختر نوجون 17 سالست که سرطان پانکراس داره و هیچ کدوم از دوستان و هم کلاسی هاش از مریضیش خبر ندارن.

(شاید واسه شما هم سوال پیش اومده باشه که پانکراس چیه که سرطانش باشه که باید بگم من گوگل کردم و فهمیدم شما هم اگه میخواین بفهمی بزنین روی اینجا – تا به کی حاضر خواری؟!)

از هم کلاسی خودش توی مدرسه که خیلی هم گوشه گیر، کم صحبت و حوصله سر بره خوشش میاد و واسه این که بتونه به اون نزدیک بشه به صورت داوطلبانه میره توی همون کتاب خونه ای که پسره کار میکنه شروع میکنه به کار کردن.

و این دو نفر شروع میکنن به بیشتر و بیشتر آشناشدن با همدیگه. چیزی که توی آشنا شدن این دو نفر خیلی برام جالب و پند آوز بود که هیچ عجله ای در کار نبود (با این که یکیشون داشت میمرد). این نکته وقتی خودش رو نشون میده که وقتی دو نفرکه از رابطشون دو روز هم نمیگذره چیا که به هم نمیگن:)

این انیمه اون قدر عکس ها و جملات قشنگ داشت که موقع دیدن فیلم مدام فیلم رو نگه میداشتم و از صفحه عکس میگرفتم. (البته در همین حین خیسی گوشه چشمم رو هم خشک میکردم:))

 

 

انیمه I want to eat your pancreas یا همون من می خواهم پانکراس شما را بخورم در عین حال که خیلی غم انگیز و دردناکه خیلی هم دلنشینه، اینکه دو نفر تا این حد هم دیگه رو دوست دارن و باهم در تعاملن و در کنار همن اما تا زمانی که اون احساس به پختگی نرسه و هر دو از حسشون مطمئن نشدن کاری نمیکنن درس زندگی به ما میده:)

میشه گفت هر دو نفر عملا روی خودشون و رفتارشون با طرف مقابل کاملا کنترل دارن، این خیلی نکته مثبتیه که ای کاش توی واقعیت هم شاهد همچین چیزایی بودیم تا این همه رابطه شکست خورده نداشتیم:(

 

 

اینکه آدما خودشونو بشناسن و تکلیف شون با خودشون و طرف مقابل مشخص باشه خیلی چیز خوبیه

یکی از چیزهایی که من رو خیلی جذب شخصیت دختره کرد موهاش و شکل بستن اون ها بود، من واقعا این مدل مو رو دوست دارم ولی نمیدونم اسمش چیه؟! اگه میدونین ممنون میشم که حتما واسم کامنت کنین:)

 

 

یکی دیگه از جذابیت های این انیمه واسه من کاراکتر مرد این فیلم بود و باهاش خیلی هم همزاد پنداری میکردم. خیلی از کارها و یا حرف هایی که میزد رو من از خیلی وقت پیش انجام میدادم و خیلی از جاهای فیلم انگار داشتم داستان زندگی خودم رو میدیدم.

مثلا اون جا که پسره میگه من میشینم و در مورد این که بقیه در مورد من چی میگن رویا پردازی میکنم انگار خود منم. یا اون جایی که به دختره مگه من راضیم که رابطه هام توی ذهنم شروع و تموم بشن. دوست داشتن و دوست داشته شدن واسه من توی ذهنم شروع و تموم میشن. واسه همینه که بقیه و اون چیزایی که میگن واسم اهمیتی نداره چون اون چیزی که واسم مهمه توی ذهن منه و بقیه نمیتونن اون رو عوض کنن و یابهش اسیبی بزنن و فقط خودم میتونم.

 

دستت رو گرفتم و گرمای بدنت درونم پخش شد!

یا اون جایی که میگه دنیای خیال خیلی قشنگ تر و باحال تر از دنیای واقعیه و واسه همینه که من کتاب میخونم (یادمه من دقیقا این جمله رو چند سال پیش به یه عزیزی که الان اصلا معلوم نیست کجاست و من رو یادشه یا نه گفتم). یا مثل خود من خیلی دوست داشت بدونه بقیه چه فیلم و یا کتابی رو میخونن و دوست دارن تا طبق اون بفهمم طرف مقابل چیا دوست داره و چه چیزایی واسش مهم و دغدغست.

من فکر میکنم کتاب مورد علاقه هر شخص ، نشون دهنده شخصیتشه!

 

یکی از چیز هایی که توی این انیمه دیدم و حتما باید من هم اون کار رو انجام بدم نوشتن و یادداشت کردن کارها و جاهاییه که دوست دارم برم و کم کم شروع کنم به تیک زدنشون. ما که نمیدونم تا کی زنده ایم! شاید همین فردا بعد از نوشتن این متن رفتیم با کلی آرزو و امید و حرف و کار نکرده و نگفته! تلخه اما ازش گریزی نیست و باید واسش آماده شد.

آپدیت: یهویی بعد از چند روز یادم اومد که من قبلا یک کانال واسه خودم ساخته بودم و جاهایی که ازشون خوشم میومد رو میفرستادم توش تا یه روزی برم و همون عکس رو این بار من از اون جا بگیرم:) اما اون قدر جایی نرفتم و کاری نکردم که کلا از یاد ها رفته بود.

 

دانلود انیمه I want to eat your pancreas

این انیمه رو هم مثل تموم چیز هایی که توی این سایت ازش صحبت میکنم رو توی کانال خودم به آدرس (https://t.me/mehdiabbaszadehir) میزارم که میتونین دانلودش کنین و ببینین. (من که پیشنهاد میکنم حتما ببینین)

دیپلمات نوشت: از اون جایی که حسم بعد از دیدن این انیمه خاص و جدید بود خواستم توی نوشتن این مقاله هم یکم خاص تر عمل کنم و بیشتر با تصویر حس و حالم رو بیان کنم تا با کلمات اما باز هم 1250 کلمه شد. پس بیشتر از این تایپ نمیکنم و خداحافظی میکنم با این چند تا عکس.

 

 

پیشنهاد میکنم حتما این انیمه رو ببینین حتی اگه مثل من زیاد اهل دیدن انیمه نیستین. قول میدم که پشیمون نمیشین.

نظر شما در مورد انیمه I want to eat your pancreas چیه؟! شما این انیمه رو دیدین و دوست داشتین؟! چه انیمه های دیگه ای رو توی همین سبک انیمه I want to eat your pancreas به من میتونین معرفی کنین؟!